خوانده می شود و امروزه در بیشتر نوشتارها به آن پرداخته می شود.

دراین روش، توده سنگ از دیدگاه درزه داری که نتیجة آن تکه تکه ای شدن توده سنگ است و همچنین نمود آن در روی زمین مانند هوازدگی و دگرسانی، خش لغزه ها و مادة پرکنندة درزه ها مورد بررسی قرار می گیرد.

به این ترتیب توده سنگها در 20 گروه جای داده شده اند که هریک از آنها با نشانه ویژه یی مشخص می شوند (B برای بلوک داری، D برای درهم ریخته، d برای از نظم افتاده، وضعیت های خیلی خوب، خوب، متوسط ... (به ترتیب P-G-VG ...) .

پس از آن هوک و براون در سالهای 2000 و 2001 گروه دیگری به این مجموعه افزودند (سنگهای دگرگونه، فلیشواره ...) به این ترتیب در سیستم GSI، تعداد 24 گروه معرفی شده است که دامنه مقدار نمایه مقاومت زمین شناسی در هر گروه از 12 تا 24 واحد GSI تغییر می کند و بر پایه دیدار روی زمین مقدار آن انتخاب می شود.

هوک و براون پیشنهاد کرده اند که به جای یک مقدار GSI محدوده هایی از آن برای هر توده سنگ درنظر گرفته شود و به این ترتیب، به هنگام برآورد پارامترهای ژئومکانیکی توده سنگ، در تعداد کمترین و بیشترین محاسبه می شود که کارشناس با قضاوت می‌تواند قسمتی از آن را برای طراحی پیشنهاد نماید.

به منظور هم ارزی امتیازهای GSI و مقدار امتیازهای RMR، هوک و همکاران در سال 1995 رابطه ای پیشنهاد کرده اند که با به کارگیری آن می توان درجه هم خوانی آنها را مشخص نمود که به صورت زیر است:

GSI=BRMR89(RW=10)-5

که در آن RW امتیاز پارامتر آب در محیط است.

برپایه آنچه که نوشته شد، به عنوان مثال سنگاهکهای سازند آسماری در رویه های حفاری در یک منطقه در گروههای F و G و از نظر نمود روی زمین در گروه B قرار دارند. بنابراین گروه انتخابی عبارتست از B/F-G که مقدار نمایه مقاومت زمین شناسی آن به شرح زیر است.

 5±60 = (66-55) = (73-55) – (66-50) = B/F-G